درآمد اصلی گیتس و چیزی که او را امروز به این جایگاه رساند شرکت مایکروسافت است و از قضا همین مایکروسافت بود که مانع ادامه تحصیل گیتس شده‌بود. گیتس قبل از اخراج از دانشگاه، در بهترین دانشگاه دنیا درس می‌خواند. اما چرا گیتس ادامه تحصیل نداد؟
ویلیام هنری گیتس در اکتبر 1955 در سیاتل آمریکا به دنیا آمد. در دبستان به سرعت از هم‌سالانش جلو افتاد. والدینش او را در یک مدرسه معروف به نام لیک ساید ثبت نام کردند. در همین جا هسته اولیه مایکروسافت شکل گرفت.
قضیه از آن‌جا شروع شد که در بهار 1968 (همان سال معروف و رؤیایی) مدرسه تصمیم گرفت که دانش آموزان را با پدیده‌ای جدید یعنی کامپیوتر، آشنا کند. آن‌سال شرکت «مرکز کامپیوتر» دفتری در سیاتل باز کرد. بچه یکی از کارمندان ارشد این شرکت در مدرسه لیک ساید درس می‌خواند.
برای همین، این شرکت، کامپیوتری را با زمان محدود در اختیار این مدرسه قرار داد. بیل و بقیه بروبچه‌ها سراغ این کامپیوتر رفتند. هکرهای جوان ما چند بار دزدکی وارد سیستم شدند و نرم افزارهای امنیتی آن را خراب کردند.
بدتر از همه این که فایل‌هایی را که زمان استفاده آن‌ها از کامپیوتر در آن ثبت شده بود، دست‌کاری می‌کردند. گند قضیه درآمد، اما مخ صاحبان این شرکت کار می‌کرد. آن‌ها بیل و پل را استخدام کردند.
اواخر 1968 بود که بیل گیتس، پل آلن و دو نفر دیگر، گروه برنامه نویسان لیک ساید را تشکیل دادند. آن‌ها تصمیم گرفتند به جای دودر کردن درس و مشق، و هک و این جور کارها، یک کار درست و حسابی بکنند. شرکت هم از آن‌ها خواست که حالا که به اشکالات امنیتی کامپیوتر ما پی بردید، آن‌ها را درست کنید.
پاییز سال 1973 بیل توانست وارد دانشگاه‌هاروارد شود. اما او که شب تا صبحش کنار کامپیوتر و با پل آلن می‌گذشت، صبح تا شب سر کلاس در حال چرت بود. بالاخره پل آلن، مخ بیل گیتس را زد و توانست او را راضی کند که آن‌ها باید یک شرکت مستقل کامپیوتری بزنند.
اما بیل گیتس مردد بود که دانشگاه را بی‌خیال شود یا نه. تا این که یک روز پاییزی 1974، جلوی دکه روزنامه فروشی، طرح جلد مجله پاپیولار الکترونیکس او را میخکوب کرد: آلتیر 8080، نخستین ابزار میکروکامپیوتری دنیا. بعدازظهر همان روز گیتس و آلن دو جوان آس و پاس و علاف که روزشان را با کامپیوتر می‌گذراندند، تصمیمشان را گرفتند: «ما بازار کامپیوترهای شخصی را به‌دست می‌گیریم».
چند روز بعد، بیلی با MITS تماس گرفت و گفت که برای آلتیر یک نرم‌افزار به اسم Basic نوشته؛ اما فقط خودش و آلن می‌دانستند که این لافی بیش نبوده. آن‌ها حتی یک خط برنامه هم ننوشته بودند؛ حتی یک آلتیر 8080 را هم ندیده بودند!
از وقتی که شرکت چراغ سبز به آن‌ها نشان داد تا روزی که آخرین خط برنامه بدون Error اجرا شد، فقط 8 هفته طول کشید. فردای آن روز آلن به دفتر MITS رفت و برنامه را نشان داد. اما نکته جالب این بود که آن‌ها این برنامه را با کامپیوتر مدرسه لیک ساید نوشته بودند و حالا برنامه داشت روی یک آلتیر 8080 بدون کوچک ترین اشتباهی کار می‌کرد. آلن آن موقع برای اولین بار تازه یک آلتیر 8080 را از نزدیک می‌دید!
آلن حقوق برنامه Basic را به MITS فروخت و بیل گیتس هم رسماً از دانشگاه انصراف داد. در تمام این 32 سال گذشته، گیتس نشان داد که حتی بدون داشتن مدرک دانشگاهی هم می‌توان قله‌های یک شاخه علمی‌را فتح کرد.
